- Son iki yıldır Isparta Belediyesi Kültür Merkezi Halk Kütüphanesi’nde görev yapıyorum. Kültür bakanlığına bağlıyız. Lakin kütüphanemizin yer, materyal, ortam, ikram, personel vb. işlerini belediye olarak biz deruhte ediyoruz. Bendeniz de buranın yöneticisiyim.
- Yıllarca idareci olarak çalıştıktan sonra atandığım bu görevde kitaplarla yeniden haşir neşir olma imkânı ve fırsatı yakaladım. Yılın her ayında, ders çalışak ve kitap okumak için kütüphanemize gelen müdavimlerimiz var. Isparta belediyesi olarak öğrencilerimize ve dolaylı olarak öğrencilerimizin ailelerine de hizmet vermenin şükrünü ve gururunu yaşıyoruz. Zira dinimizin ilk emri “oku”. Bilimin, ilimin ve okumanın diğer dinlerde de kutsal olduğunu ve kabul edildiğini hepimiz biliyoruz. Bir kutsi hadiste ise “ilmi benden isteyene (kim olursa olsun!, zenginliği ise istediğime veririm” diyor Rabbimiz. O halde ilim de ilim. Yolumuz bu olsun. Nerede var böyle bir garanti?!
- Konumuz kütüphaneler olunca, iş ister istemez kitaplara geliyor. Hepimizde sanırım yanlış bir kanaat var: Kitap okumuyoruz abi, gibilerinden. Oysa, geçenlerde okuduğum bir yazı, ülkemizdeki okur oranlarının Avrupa’da ilk “on” içinde olduğunu gösteriyordu. Kütüphanemizdeki ödünç kitap verme verilerini bildiğimden çok da şaşırmadığımı söylemeliyim. Ödünç alınan kitapların popüler kültürle alakasını da yok saymamak lazım. Ancak, her ne olursa olsun kitap bu millet için kutsaldır, okunur. Okunacaktır da.
- Kitap bu milletin hayatında önemlidir. Kutsaldır. Saygı da görür. Yabancıların kutsal olan veya olmayan kitapları da. Kitapsızlık deyimi, hayatımızda çok eskiden beri vardır. Bir kitaba bağlı olmak, kitabı sevmek ve saygı göstermek ahlaki normlarımızın ta en başında gelir.
- Ama gelin görün ki, aynı hassasiyetleri yeri geldiğinde öve öve bitiremediğimiz batılı ülkelerin bazılarında görmek zor. Hatta o tip batılılar, İslamın kutsal kitabını yakma zavallılığını ve vandallığını da sergilemekteler. Hem de çok sık aralıklarla. Ne yaptı size Müslümanlar ve kutsal kitapları? Haçlı seferleri mi yaptılar, engizisyon mu kurdular, emperyalizm ile insanları ve ülkeleri mi sömürdüler, zencileri esir edip Amerikalara götürerek köle mi yaptılar, dünya savaşları mı çıkardılar, savaşlarda diri diri mi gömdüler insanları mezara?? Ne yaptı İslam ve Kutsal kitabımız??
- Afrika’yı yüzyıllarca biz mi sömürdük? Kızılderilileri ezip, topraklarına biz mi çöreklendik? Dünyaya İngilizler gibi zalimane biz mi hükmettik? Atom bombasını imal edip de, bizim din kardeşlerimiz ve kutsal kitabımız mı attı Japonya’ya?
- Daha hangilerini yazıp da söyleyelim? İnsan iki dakika delikanlı olmalı, derler ya. Ne delikanlılık, ne insanlık, ne şeref, ne insaf ve ne merhamet var bazılarında. Bunu yapanlar da muhakkak bir dinin müntesipleri. Değilseler de çok seslilikle övündükleri demokrasinin onmaz savunucuları. Yazıktır, günahtır. İnsanlığın ve insanların kutsalları vardır. Kimse kimsenin kutsalına laf söylememeli. Hele dinlerimiz ve inançlarımız konusunda. Hele dünyanın zor zamanlardan geçtiği ve yeni yeni savaşların çıkması muhtemel günlerde. Zaman, bu haz ve hız çağında birbirimizi anlama, anlayamıyorsak da asgari müştereklerde buluşma zamanıdır. Yoksa silahlanıp da birbirimize saldırma zamanı değil. Umarım, bazı Amerikan filmlerinde olduğu gibi topyekün bir saldırı sonrasında ellerimizi başımıza alıp da ağlamak durumunda kalmayız.
- Dinimizin bir karıncayı dahi incitmeme meselesini daha ne kadar anlatmak zorunda kalacağız dünyaya? Bir terslik var ama. Sanırım problem dinimiz ve kitabımızda da değil. Bizlerde. Herkes kendine çeki düzen vermeli ve özeleştiri yapmalı. Güzelleşmeli ve ahlaken olgunlaşmalıyız. Beşeri sistemlerin ve idarelerin insafına kalırsak, yandı gülüm keten helva. Bol okumalı günler temennisiyle efendim. Kalın sağlıcakla…!
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
Candan Ersöz 1 yıl önce